تأثیر پروبیوتیک در درمان عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری در کودکان

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری (helicobacter pylori یا hp)، شایع ترین عفونت باکتریایی مزمن است که در اطفال می تواند باعث بروز سوء تغذیه، آنمی، ناراحتی های گوارشی و در نتیجه تأخیر رشد جسمانی و فیزیکی شود. متأسفانه در 20 درصد بیماران درمان اولیه با شکست مواجه می شود. عدم پایبندی کامل به درمان، مقاومت دارویی و عوارض جانبی متعدد ناشی از درمان، شایع ترین علل شکست درمان هستند. پروبیوتیک ها از طریق اثرات ضد باکتریایی یا کاهش عوارض ناشی از درمان باعث بهبود پایبندی بیمار به رژیم درمانی و یا افزایش ریشه کنی عفونت hp می شوند. با توجه به مطالعات بسیار کم انجام شده در مورد اثر پروبیوتیک ها در درمان عفونت hp در کودکان، در این کارآزمایی بالینی این مسأله را بررسی کردیم. روش ها: 50 کودک 4 تا 14 ساله که در سال 1389 به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کرده بودند و عفونت با hp برای آن ها ثابت شده بود در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور در دو گروه 25 نفری تحت درمان سه داروی (آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و امپرازول) و پروبیوتیک protexin یا درمان سه دارویی و پلاسبو قرار گرفتند. کودکان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسی شدند. هر گونه عارضه طی درمان ثبت شد. در ویزیت آخر برای تعیین میزان ریشه کنی عفونت، تست تنفسی اوره انجام شد. کلیه ی نتایج با استفاده از آزمون 2 χ و آزمون دقیق فیشر بررسی گردید. یافته ها: ریشه کنی هلیکوباکتر در گروه مورد 100 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار نبود (24/0 = p). فراونی نسبی اسهال، تهوع و طعم فلزی در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. فراونی نسبی یبوست، استفراغ، درد شکم، سوزش سردل، کاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مورد 2/1 درصد و در گروه شاهد 7/3 درصد داروها مصرف نشده بود (001/0 > p). نتیجه گیری: هر چند در این بررسی استفاده از پروبیوتیک میزان ریشه کنی hp را افزایش نداد، ولی عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش و پایبندی به رژیم درمانی را افزایش داد.